fitoterapia

Piszczenie w uszach może być również określane jako szum w uszach i najczęściej jest ono diagnozowane przez lekarzy jako uszkodzenie narządu słuchu zwanego ślimakiem. Jest to część ucha wewnętrznego, która mogła ucierpieć na skutek słuchania zbyt głośnej muzyki przez słuchawki. Często widzimy komunikat, wyświetlający się na ekranach sprzętów do odtwarzania muzyki, ostrzegający że zbyt głośna muzyka może skutkować nieodwracalnymi zmianami słuchu. Piszczenie w uszach może być również dolegliwością występującą u osób dorosłych i oznacza stępienie się słuchu. Czasem jest to wywołane zażywaniem niektórych leków. Jest to najpopularniejszy objaw sugerujący uszkodzenie ślimaka. Na szczęscie istnieją skuteczne ziołowe preparaty na piszczenie w uszach.

5 pozostałych objawów, które mogą świadczyć o uszkodzeniu słuchu

Jedną z podstawowych niepokojących objawów jest napięcie emocjonalne, rozdrażnienie, które obserwujemy w naszym zachowaniu. Czynności, które nie mają prawa nas denerwować nagle stają się bardzo irytujące. Kolejną może być brak snu. Bezsenność jest objawem wielu chorób. Problemy z koncentracją i porozumiewaniem się są nieuniknione w momencie kiedy nastąpi poważne uszkodzenie narządu słuchu. Osoby niedosłyszące często denerwują się, ich koncentracja spada, ponieważ komunikowanie się jest zaburzone. Zmęczenie, rozdrażnienie mogą prowadzić nawet do depresji. Dlatego kiedy zauważymy którykolwiek z objawów powinniśmy udać się do specjalisty i jak najszybciej zacząć skutecznie działać, aby rozwiązać problem.

Wszelkie zakażenia dotykające miejsca intymne mogą być prawdziwym koszmarem i udręką. Brzydki zapach, zwiększona potrzeba oddawania moczu oraz ból i pieczenie jakie temu towarzyszą to podstawowe objawy rozwijającej się choroby dróg moczowych. Ważne jest natychmiastowe działanie, czyli badania oraz diagnoza, a następnie leczenie.

Naturalne składniki przy łagodnych zakażeniach

Największą skuteczność w walce z dolegliwościami układu moczowego osiąga się, gdy organizm wydala duże ilości wody. Urofort jest lekiem moczopędnym, który poprawia przepływ cieczy w organizmie, dlatego bardzo często sięga się po niego nie tylko podczas łagodnych stanach zapalnych pęcherza czy nerek, ale także przy kamicy nerkowej. Naturalny skład, czyli połączenie liścia mącznicy, ziela nawłoci oraz pokrzywy w kojący sposób wpływa na drogi moczowe. Lek aplikuje się doustnie, pamiętając przy tym o spożyciu dużej ilości wody, najlepiej po posiłku. Nie zaleca się zażywania Urofortu kobietom w ciąży, karmiącym piersią oraz dzieciom. Należy także wstrzymać się z prowadzeniem samochodu, przez obecny w preparacie etanol. Po czterech dniach spożywania odpowiednich dawek płynu dolegliwości powinny zostać całkowicie zażegnane.

Nawłoć jest rośliną zielną z rodziny astrowatych, której ziele ma właściwości lecznicze. Można ją przyjmować w formie naparu, kapsułek, maści i płukanek.

Ziele nawłoci zawiera substancje antybakteryjne i przeciwzapalne. Należą do nich garbniki, olejki eteryczne i saponiny, które mają także działanie moczopędne, wykrztuśne oraz obniżają poziom cholesterolu. Flawonoidy zawarte w zielu nawłoci również mają działanie przeciwzapalne, a oprócz tego dezynfekują drogi moczowe i ułatwiają trawienie. Najważniejszym z nich jest rutyna, która jest skutecznym przeciwutleniaczem oraz wspomaga działanie witaminy C.

Napar z ziela nawłoci ma zastosowanie głównie w stanach zapalnych dróg moczowych, kamicy nerkowej i skazie moczanowej. Pomocniczo można go zażywać w chorobach reumatycznych i nadciśnieniu tętniczym. Ziele nawłoci stosowane zewnętrznie będzie skuteczne w przypadku problemów skórnych, takich jak trudno gojące się rany i owrzodzenia. Płukanki z dodatkiem nawłoci przynoszą ulgę w stanach zapalnych jamy ustnej i gardła, dzięki silnemu działaniu przeciwbakteryjnemu i przeciwzapalnemu.

Ziele nawłoci jest naturalnym rozwiązaniem w wielu chorobach układu moczowego i krwionośnego. Można je stosować samodzielnie lub jako składnik mieszanek przeznaczonych do leczenia konkretnych schorzeń.

Łopian to roślina wykorzystywana w ziołolecznictwie czy medycynie naturalnej od dawna. To roślina o charakterystycznych kulistych, różowych kwiatostanach z łuskami haczykowatymi. W Polsce rośnie głównie na nizinach i w niższych partiach górskich.

W celach leczniczych zbierane są korzenie łopianu, późną jesienią lub wczesną wiosną, ale tych roślin, które nie zakwitły. Grubsze części trzeba pokroić i wysuszyć w temperaturze 50 stopni Celsjusza. Poza tym niekiedy wykorzystywane są tez liście i owoce łopianu. Łopian jest rośliną bogatą w kwasy organiczne, olejki eteryczne, sole mineralne, fitosterole, inulinę oraz substancje białkowe.

Dzięki składnikom zwartym w korzeniu łopianu pobudzane jest wydzielanie soków żołądkowych, żółci czy enzymów trzustkowych. Dlatego też odwary i soki ze świeżego korzenia łopianu sprawdzają się podczas problemów trawiennych. Okazuje się, że łopian można stosować również zewnętrznie. Okłady i kąpiele z łopianu skutecznie łagodzą m.in. objawy łojotoku. Poza tym korzeń łopianu pospolitego działa moczopędnie, napotnie, a także przyspiesza przemianę materii oraz oczyszczanie organizmu z toksycznych substancji. Natomiast owoce łopianu wykazują działanie przeciwcukrzycowe. Wynika to z dużej zawartości inuliny, substancji, która pomaga normalizować poziom cukru we krwi. Jednocześnie zmniejsza ona insulinoodporność. Czasem łopian stosowany jest też w leczeniu chorób tarczycy.